ToTo-28 Ivan - oblot modelu.

Ivan poszedł w powietrze. Waga modelu - 156 gram bez pakietu. Oblotu dokonał tradycyjnie Achim. A potem to już jakoś poszło. Zainspirowany zostałem modelem  Arrow V.5 Donatasa i mocno się na nim wzorowałem. W mojej opinii model lata fantastycznie. Tradycyjnie dziękuję Achimowi za oblot, Zarządowi AIG S.A. za udostępnienie Hali Sportowej, a Betinie za :) ......

ToTo-28 Ivan cz.2 - czekając na oblot.

Model został ukończony. Poniżej fotografie przed oblotem. Waga modelu bez pakietu 154 gramy. Znów nie dałem rady. Najpewniej tym razem wina leży po stronie węglowych usztywnień, trochę ich jest ; lotki, usterzenie poziome i pionowe. Ale dzięki temu konstrukcja jest sztywna jak panel podłogowy.

Model malowany aerografem i farbkami PACTRA. Do tego drukowane naklejki na folii bezbarwnej. To chyba tez trochę waży. Oblot ?. Mam nadzieję, że w ten weekend. Parę fotek z budowy.

Co mam zamiar uzyskać w locie tym modelem ? Chciałbym polepszyć swą precyzję, to mój główny cel. Ufny jestem, ze mi się uda. Relacja z budowy z opisem i reszta fotek za jakiś czas w Baterflajowym Świecie. Oczywiście fotki i może film z oblotu tez się pojawią.

ToTo-28 Ivan cz.1 - początek budowy.

Ruszyłem kilka dni temu z budową Ivana. Tradycyjnie wydruk na A4,  Wycinanka z białego depronu 3 mm. Zamówiłem serwa. Rezygnuję z chińskich 4 gramówek.

W modelu użyję :

• lotki - Hitec HS53. Serwo to wydaje mi się odpowiednie, z danych katalogowych wynika, że jest szybsze i mocniejsze od droższego HS55.
• kierunek i wysokość - Hitec HS40. 

Usztywnienie lotek i wysokości. Do tej pory wklejałem płaskownik 0.5 przy krawędzi spływu lotki. Jednak takowe usztywnienie wydaje mi się nie najlepsze. Lotki "pływają", dodatkowe usztywnienia wklejone prostopadle nie niwelują tego efektu. Tym razem zastosuję dodatkowo piramidek z prętów 0,5 lub 0,8 mm. Test na kawałku depronu dał bardzo dobry efekt.

Na ten moment wklejone już mam wzmocnienia węglowe w kadłubie. Powklejałem dźwigary w skrzydła, zamocowałem lotki i statecznik poziomy. C.D.N.

ToTo-28 Ivan - czyli w poszukiwaniu Świętego Graala

Nie ustaję w poszukiwaniach tako zwanego Świętego Graala.
A dokładnie modelu, który mnie na hali zadowoli. Ostatni wyrób, czyli ToTo-27 wydaje mi się dość "kontrowersyjny". Co to znaczy ?. Trudno mi to sprecyzować, model zdaje mi się w locie mało "sztywny". Dlatego też nie czekając, aż dokona żywota postanowiłem zrobić coś nowego, coś o sztywniejszej konstrukcji i coś o lżejszym obciążeniu powierzchni, skoro walka z samą wagą nie daje mi rezultatów. Najpewniej pojawi się na nim zwiększona ilość prętów usztywniających. Mam tez zamiar zastosować znacznie lepsze serwa. Napęd wysokości i kierunku jak w Toto-27 na długich popychaczach.

Rysunek wstępny ToTo-28

Do budowy zainspirował mnie nowy model Achima - po lewej :)

Jeszcze na ten moment nie nadałem mu imienia. Oblot najpewniej pod koniec miesiąca.

ToTo-27 Świrus cz.3

Świrus oblatany.


Waga do lotu z pakietem NANOTECH 300mA - 154 gramy.
W najbliższym czasie w BaterflajowymŚwiecie relacja z budowy, trochę objaśnień do fotografii i rzecz jasna jakieś plany, czy też rysunki modelu. W przygotowaniu film z oblotu. O zachowaniu modelu napisze później, odbyłem tylko cztery loty, przy okazji Achim też oblatywał nowy model widoczny na dolnej fotce, wiec moje słowa na ten moment nie będą miarodajne i obiektywne. Model wymagał małego trymowania i kilku prób z najlepszym umiejscowieniem pakietu.

ToTo-27 Świrus cz.2

Trochę na temat budowy tego modelu. Relacja pełna zostanie umieszczona w Baterflajowym Świecie.

Zastosowałem biały depron 3 mm ElelctriFly.

Wzmocnienia to węgle. Po bokach kadłuba płaskowniki 0,5 x 3, to samo jako główny dźwigar płata. Na krawędziach natarcia 0,6 x 3.
Usztywnienie lotek znów 0,5 x3, zastanawiałem się nad "piramidką" z prętów 0,8 mm.
Gdybym miał jeszcze cieńsze pewne takie bym zastosował. Ale piramidka z 0,8 waży tyle samo co  pojedynczy płaskownik 0,5. Czyli - tradycyjnie jadę.
Na stateczniku pionowym tylko jeden "ukos" z 0,5 - jest to wystarczająco sztywne. Poziomy też jeden płaskownik 0,5 Miejsca bardzo oszczędnie laminowane ( powzmacniane ) to :

• w miejscach wklejania popychaczy
• gniazda pod serwa

Zastosuję na lotki jedno serwo Hiteca HS53 ( trochę szybsze i mocniejsze od HS55) , wysokość i kierunek to chińczyki 3,7 grama.

Kilka fotek z samej budowy i malowania. Malowałem aerografem i farbami PACTRA.

CDN

ToTo-27 Świrus cz.1

Kolejny model halowy. Gniot powoli dogorywa, dał mi masę radości i wiele nauczył.

 Postanowiłem jednak zabrać się za kolejny model. Tym razem mało "samolotowy" , raczej coś bardziej "fanstastycznego" kształtem podobnego do ... ryby. Walczę z wagą, każdy kolejny model to walka i za każdym razem jest to walka przegrana. Tym razem ma być inaczej, myślę że doświadczenia z poprzednimi modelami pozwolą mi zejść poniżej magicznej dla mnie wartości 150 gram.

Jak najmniej wzmocnień, prętów i innych.

ToTo-26 Gniot cz.1

Jako że natura pustych miejsc nie lubi, dlatego też zabrałem się za budowę następcy BimBra

Zmiany w stosunku do BimBra to powiększone usterzenie poziome, zmieniony obrys płatów i konstrukcja lotek. W części przy kadłubowej lotki mocno poszerzone celem poprawy ich skuteczności w zawisie.

Plany na szybko narysowałem w Corelu, wizualizacji w Sketchupie nie robię na ten moment.

Rysunek poglądowy Gniota i wycięte elementy.

C.D.N.

ToTo-25 Bim Ber - cz.3 raport z budowy

Budowa, plany i dokumentacja modelu ToTo-25
Relacja z budowy, trochę wskazówek i inne w Baterflajowymświecie, gdzie zapraszam.

Rysunki powstały w Corelu i zostały tradycyjnie już przeniesione do formatu PDF.

Plany można pobrać bezpośrednio z poniższych linków :

- 15 stron A4 PDF

- 1 duża strona PDF

Zapraszam wszystkich do spróbowania swych sił w lataniu halowym.

ToTo-20 Ginter Pana Jankowskiego

Oficjalnie ukazał się pierwszy Ginter zbudowany wg moich planów, a przynajmniej o innych nie wiem. Autorem modelu jest Pan Jankowski, który już wcześniej budował moje modele i któremu bardzo dziękuję za spostrzeżenia i uwagi.
Opis Jego modelu - cytuję.

"Po dłuższej przerwie, w ramach zimowo-wiosennej przerwy popełniłem kolejnego totka.
Tym razem wybór padł na GINTERA.
Kompletny model waży 570 gram, w tym bateria ok. 160 gram.
Przymierzałem lżejszą, ale wtedy musiałbym model dobalastować.
GINTER pokryty został folią do depronu.
Zamontowany silnik ma 180 W i 950 kV.
Śmigło 9 x 6."

Model został zbudowany ze stałym usterzeniem poziomym.

"Pierwszy start i lot bez żadnych problemów.
Model jest szybki i zwrotny.
Kłopoty zaczęły się przy lądowaniach,
Po przymknięciu gazu do połowy GINTER szybko traci wysokość zachowując jeszcze sporą szybkość.
Zaciąganie steru wysokości niewiele pomaga."

Będę musiał u siebie w ramach testów zablokować usterzenie i porównać zachowanie prototypu z zachowaniem modelu Pana Jana.
O spostrzeżeniach powiadomię.

ToTo-4 odnalezione plany Speeda

ToTo-4 Akrobat - model ten zbudowałem już lata temu, a do dzisiaj dostaje od czasu do czasu
zapytania o plany. Model ten to konstrukcja Philipa Rawsona z roku 2003. Model projektowany był pod napęd szczotkowy typu Speed 400. Stąd też nazwa modelu oryginalnego Aero 400 Speed. Z modelu tego a raczej planów zaczerpnięte zostały przeze mnie wymiary, cała reszta jeśli chodzi o ToTo-4 to moja twórczość radosna. Cała budowa do obejrzenia w BaterflajowymŚwiecie



Tym bardziej radosna, że wtedy ( chyba rok 2006 ) postanowiłem zrobić go z depronu nie mając jeszcze zbyt dużych doświadczeń w tej materii. Plany depronowego Speeda nigdy nie powstały i pewnie już nie powstaną. Model od lat lata gdzieś w krainie wiecznych łowów, ale fantastycznie go wspominam, wiele się na nim nauczyłem i każdemu polecam budowę. Strona Steve'a z planami gdzieś się zapadła w czeluściach netu, próbowałem jej szukać.

Ale udało mi się wykopać z własnych archiwów wtedy ściągnięty planik.
Pozwalam go sobie udostępnić w formacie oryginalnym.

Pobierz : Plan Speed 400 Aero

Zapraszam do budowy tego modelu w wersji oryginalnej lub też depronowej.

Model latał szalenie poprawnie, jeśli jest dobrze zrobiony odwdzięczy się pięknym a i zarazem szybkim jak i majestatycznym lotem.

EDIT.

Dzięki Michałowi strona ze Speedem odnaleziona w archiwum netu pod adresem 
http://web.archive.org/web/20070522115321/http://www.flymodels.co.uk/plans/sp400aero/sp400aero.htm

ToTo-21 August - cz.4 dokumentacja.

Udało mi się ukończyć w 99 procentach dokumentację tego modelu.

Pozostało mi jedynie dopracować plany do wersji "wydawniczej".

Pełen opis budowy został zamieszczony w BaterflajowymŚwiecie pod adresem http://motylasty.pl/toto021a.html

Zamieściłem tam cały proces budowy modelu
w miarę dokładnie obfotografowany i mam nadzieję, że jasno opisany.

Dodatkowo poddałem ów opis po szerszą dyskusje na forach rcclubu i peefemu.
Mam nadzieję, że wzorem ToTo-0 i ToTo-7 model ten powstanie w większej ilości egzemplarzy.
Wdzięczny będę za wszelkie uwagi, sugestie i pytania tyczące budowy i problemów z tą budową związanych.
O zamieszczeniu planów, przy których zostało mi dosłownie kilka godzin pracy powiadomię jak tylko szybko się z tym uporam.
Wypada mi w tym miejscu podziękować ...... za ....... :)

Depron i nie tylko - szpachlowanie.

Wizyta dzisiejsza w znanym i lubianym sklepie modelarskim CASTORAMA zaowocowała kupnem szpachlówki modelarskiej. Na stoisku z materiałami wykończeniowymi oczy me kaprawe wypatrzyły wyroby dwa. Jeden firmy CASTORAMA a drugi firmy DIALL. Różnice w cenie dość znaczne, wybrałem przeto tę droższą. Jest to szpachlówka typu finisz do wykończeń powierzchni.
Przeprowadzone testy wskazują, że niczym nie ustępuje do tej pory używanemu przeze mnie wyrobowi firmy SUPERPROFII, który opisywałem w Baterflajowymświecie.
Szpachlówka ta twardnieje po około 60 minutach i już nadaje się do szlifowania, oczywiście w momencie gdy nałożona warstwa jest cienka. Bez problemu można ją obrabiać, powierzchnia średnio twarda.  Kolor po wyschnięciu śnieżnobiały.Jest to szpachla akrylowa, nie wchodzi w konflikt z powierzchnia depronu. Przed szpachlowaniem jednak powierzchnia depronu musi być dobrze odpylona, oczyszczona i odtłuszczona. Do tego używam zazwyczaj wody z płynem do naczyń lub benzyny ekstrakcyjnej. Po wyszpachlowaniu i wyszlifowaniu powierzchnię depronu dobrze jest zabezpieczyć poprzez nałożenie płynu do podług typu SIDOLUX, Czasami też używam do tego mocno rozpuszczonego kleju polimerowego rozcieńczonego spirytusem - białym denaturatem.
Szpachlówkę w razie potrzeby można zabarwić z pomocą typowych barwników do farb, też do nabycia w CASTORAMIE.

Depron - jaki i gdzie.

Jako, że dostałem dzisiaj maila o treści, że zacytuję :

"Dzień dobry
Razem z kolegą dotarliśmy do Pana strony internetowej baterflajowy świat i wpadliśmy na pomysł złożenia toto o i toto 1. Niestety nie wiemy gdzie można kupić tani i dobry depron. Szukaliśmy na internecie, znaleźliśmy stronę z tanim i wymaganym depronem ale sklep ten cieszy się nie zbyt dobrą opinią. Jakby Pan mógł nam pomóc, podpowiedzieć gdzie można tanio kupić owy materiał bylibyśmy bardzo wdzięczni. Z góry dziękujemy za pomoc. Pozdrawiamy
Norbert i Jan"

A przy okazji byłem w sklepie modelarskim sygnowanym wielkim logiem CASTORAMA, dlatego też celem wyjaśnienia kilka słów o depronie.
Depron to nazwa handlowa jednej z form spienionego polistyrenu. Charakteryzuje się doskonałą odpornością na wilgoć. Jest lekki, porowaty i stosunkowo sztywny o dość jednorodnej strukturze - w odróżnieniu od styropianu. Daje się bardzo łatwo obrabiać ostrymi nożami i papierami ściernymi. Występuje w postaci białych płyt ( oryginalny depron ), zielonych, szarych, pomarańczowych. W modelarstwie zazwyczaj używany jest depron oryginalny biały, jasny zielony, ciemny zielony  i szary. Płyty deponu zazwyczaj są z jednej strony gładkie, z drugiej rowkowany. W handlu detalicznym występuje pod innymi nazwami, zazwyczaj izofloor, arbiton.
Dostępny w marketach budowlanych Castorama, Praktiker w płytach o grubościach 3 , 5 i 6 mm.
Pytanie w tych marketach o depron mija się z celem, taka nazwa nie jest tam znana.


Szukamy go na stoiskach z panelami podłogowymi i materiałami do ociepleń pod nazwami izoflor, arbiton.
Od jakiegoś czasu trudno mi było znaleźć depron obustronnie gładki, jednak dzisiejsza bytność zaowocowała zakupem paczki obustronnie gładkiego depronu w kolorze jasnoszarym o grubości 5 mm.
Paczka zawiera 10 arkuszy tego tworzywa, długość arkusza to 118 cm. Cena wydaje mi się też bardzo atrakcyjna, raptem wydałem 26 zł.
W najbliższym czasie postaram się napisać coś więcej właśnie o tym cezarowym depronie, ale wpierw muszę go poddać "testom", trochę pociąć, poszlifować, pokleić, powyginać, ot pobawić się nim.

Bardzo interesująca dyskusja na temat depronu pojawiła się swego czasu na forum PFM pod adresem : http://pfmrc.eu/index.php?/topic/32315-porownanie-depronow-6mm-z-roznych-zrodel/

Zaś ja sam o depronie piszę w Baterflajowymświecie , gdzie zresztą zapraszam.

Jak sobie radzić ? - soudal, purex, chemolan - usuwanie spoin.

Kleje poliuretanowe na dobre zadomowiły się w warsztacie modelarza depronowego.
Kleje te posiadają jedną fantastyczną cechę, w procesie wiązania następuje jednocześnie lekkie spienianie kleju. Klej rozszerza się i doskonale penetruje we wszystkie miejsca. Jest za zarazem jego wielki plus i jednocześnie w pewnych przypadkach minus. Na fotografii obok widzimy jak klej ten "wychodzi" ze szczeliny i tworzy coś w rodzaju wałka.  O ile kleimy części wewnętrzne modelu, czyli nie widoczne, nie przeszkadza nam to. Jednak w momencie gdy   kleimy elementy widoczne, czy też zewnętrzne modelu, spoina ta swym wyglądem bardzo nas razi. Jak sobie z nią poradzić. Możemy próbować to zeszlifować klockiem papieru ściernego, możemy próbować wpierw to naciąć i powyrywać. To jednak narazi nas zazwyczaj na zbyt głębokie cięcie i osłabienie miejsca klejonego. Idealnym by było mieć narzędzie, które jakoś to wytnie, ale nie przetnie zarazem depronu. Czyli potrzebny nam jest nóż z ograniczoną głębokością "wejścia  w spoinę".
Zasady jakimi nóż ten powinien się kierować pokazuje rysunek poglądowy zamieszczony obok. Po pierwsze wejście w spoinę klejową powinno się odbyć na poziomie samego depronu, czyli ważnym jest odpowiednie naostrzenie ostrza. Zwykłe ostrze posiada kształt symetrycznego klina. Do naszych potrzeb będzie raczej potrzebny klin jednostronny. Po drugie ostrze zagłębiając się w spoinę powinno napotkać na opór ścianki tak by jej nie uszkodzić, lub nie przeciąć. Rozwiązaniem tutaj będzie jakiś ogranicznik głębokości. Mając na uwadze te wytyczne zrobiłem

sobie odpowiedni nóż do usuwania spoin. Materiałem wyjściowym była płytka czarnego tworzywa ABS, z którego zostały wycięte wszystkie elementy , jako kleju użyłem tego samego ABS-u rozpuszczonego w acetonie.
Sam nożyk powinien być na tyle mały, by umożliwiał operowanie nim w miejscach o ograniczonym dostępie. Obok obydwa nożyki lewy i prawy jeszcze w elementach. Jako noże tnące użyte zostały tradycyjne dostępne w marketach dla majsterkowiczów wymienne ostrza. Oczywiście zostały one odpowiednio zmodyfikowane poprzez ich całkowite stępienie, a następnie zeszlifowanie w klin jednostronny i naostrzenie z pomocą papierów ściernych o gradacjach od 400 do 2000.
Po wycięciu i wyszlifowaniu wszystkich elementów w pierwszej kolejności kleimy ze sobą same uchwyty. Oczywiście nasz nożyk możemy wykonać z innego tworzywa, sklejki , blaszki aluminiowej. Istotną jest sama zasada pracy,a nie tworzywo z którego narzędzie będzie wykonane. Elementy ślizgowe narzędzia dokładnie szlifujemy i polerujemy. Wszak one będą miały stały kontakt z powierzchnią depronu.
Mocowanie ostrz tnących. W powierzchniach dolnych naszego nożyka wycinamy rowek ukośny, w który później wkleimy ostrze. Rowek najprościej jest naciąć z pomocą ostrego noża pod katem około 45 stopni, później rowek ten szlifujemy z pomocą papieru ściernego naklejonego na kawałek listewki sosnowej.
Głębokość rowka powinna być równa mniej więcej grubości samego ostrza tnącego. Sklejamy ze sobą wpierw uchwyty z częścią dolną. Dopiero po wyschnięciu kleju przystępujemy do wklejenia samych ostrz. Ostrza wklejamy częścią płaską klina w dół. Natomiast ustawiamy je tak, by sam czubek ostrza wystawał o ułamek milimetra poza "sanki" ogranicznika. Wszak jego zadaniem jest dokładnie przebić się przez samą spoinę klejową i lekko "zarysować", a  nie przeciąć powierzchnię depronu. Ostrza wklejone zostały z pomocą średniego CA. Daje nam to odrobinę czasu na dokładne jego ustawienie.
Jak wcześniej wspomniałem wymiary narzędzi dobieramy tak, by były one jak najwygodniejsze w naszej pracy z depronem.
Dlatego też nie zamieszczam szczegółowych rysunków i wymiarów jedynie nakreślając samą ideę pracy i posługiwania się.
Sama zasada działania jest bardzo prosta, co uwidoczniają fotografie poniżej i obok. Nożyk ( ostrze ) ma wejść w przestrzeń pomiędzy samym depronem a spoiną na głębokość z góry ograniczoną. W trakcie cięcia nie może uszkodzić ścianki naprzeciwległej.
Cięcie rozpoczynamy od oparcia sanek o ściankę depronu i delikatnym ruchem zagłębiamy ostrze w spoinę do momentu aż "sanki" ograniczające oprą się cała powierzchnią o ściankę.
Teraz równym i posuwistym ruchem przesuwamy nóż wzdłuż spoiny. Wystarczy nam jedno przejście. W ten sposób odcięliśmy jedną stronę spoiny. Nóż po obróceniu ponownie wbijamy i odcinamy drugą część spoiny.
W trakcie cięcia staramy się o to, by "sanki" cały czas dokładnie przylegały do ścianki. Wszelki pośpiech jest nie wskazany, ruch noża powinien być w miarę stały i jednakową siłą.
Oczywiście fotografie obok to tylko zdjęcia poglądowe na kawałkach sklejonego ze sobą depronu.